تفاوت استیل بگیر و نگیر چیست؟
از نظر آلیاژی هر دوی ورق‌های استیل بگیر و نگیر از آهن، کربن، نیکل، کروم و دیگر عناصر ساخته می‌شوند. این ورق‌ها به دلیل وجود کروم دارای ویژگی ضد زنگ زدگی و مقاومت به خوردگی هستند. اما ساختار ملکولی همین عناصر دلیل اصلی خاصیت مغناطیسی ورق است. هر چه عنصر کروم در ترکیبات ورق بیشتر باشد و از سوی دیگر درصد نیکل نیز افزایش پیدا کند، محصول نهایی بیشتر آستنیتی شده و خاصیت غیر مغناطیسی بیشتری پیدا می‌کند. به همین ترتیب، به عنوان ورق استیل نگیر شناخته می‌شود.
کروم موجود در انواع ورق استیل با اکسیژن روی سطح واکنش می‌دهد تا یک لایه غیرفعال اکسید شده ایجاد کند که در نهایت، از ورق در برابر خوردگی و زنگ زدگی محافظت می‌کند. در حالی که همه فولادهای زنگ نزن حداقل 10.5% کروم دارند، آلیاژها با درصد بالاتر مقاومت به خوردگی بیشتری را نشان می‌دهند. برای اینکه فولاد ضد زنگ مغناطیسی باشد، باید شرایط خاصی را برآورده کند:
- آلیاژ باید دارای آهن باشد که البته تمام آلیاژهای استنلس استیل نوعی فولاد هستند. یعنی ترکیب شیمیایی آنها حاوی آهن است.
- ساختار کریستالی آلیاژ باید مارتنزیتی یا فریتی باشد. که اصل تفاوت استیل بگیر و نگیر در همین خصوصیت است.
